काय सर, तुम्हीपण ना...

शिक्षक : बंड्या मला सांग, रात्री मच्छर चावले तर काय करायला पाहिजे?

बंड्या : काही नाही. खाजवून गप्प झोपायला पाहिजे. तुम्ही काय रजनीकांत नाही की त्याच्याकडून सॉरी म्हणवून घ्याल म्हणून.

हे पोट्ट काय करून राह्यलं बे

मुख्यमंत्र्याच्या गावातलं एक पोरगं सरकारच्या नाराजगीमधे १०वी, १२वीच्या मार्कशीट वापस कराले चाललं होतं.

त एका पोट्ट्यानं मागून आवाज देल्ला अन म्हने,

अबे सम्मान वापस करून रायले, अपमान नाही.

कोल्हापुरी

लहान मुलगा खेळत खेळत कूलरजवळ गेला तर बाबा कसे रागावतात.

मुंबईतले बाबा : ए पिल्लू, दूर हो बघू नाहीतर शॉक लागेल बेटा.

पुण्यातले बाबा : बाळा कूलरजवळ जाऊ नको, शॉक लागेल.

कोल्हापुरातले बाबा : सरमागं, कूलर बंद पाडचील.

काय जमाना आलाय...

पहिले दोघांची भांडणं झाली तर तिसरा सोडवायचा,

आणि आता,

तिसरा व्हिडिओ रेकॉर्ड करतो.

जरा ऐका

जे लोक आपल्या गाडीची पेट्रोल टाकी फुल्ल भरून स्वत:ला श्रीमंत समजत आहेत ना,

त्यांना एक सांगतो की,

मी आत्ताच कांदा-भजी खाललीत.

१० वर्षांची कमाई

१० वर्षांत कोण किती कमावतं?

शिक्षक = २५ लाख

डॉक्टर = ५० लाख

अभियंता = ५० लाख

सरकारी अधिकारी = ७५ लाख

निर्मल बाबा = ५०० कोटी

रामदेवबाबा = ११,१७७ कोटी

सत्य साईबाबा = ४०,००० कोटी

“...म्हणूनच आपल्या पुढील करियरचा चांगला विचार करा मित्रहो.”

बिचारा “कर्म”चारी

एकदा एका कर्मचार्‍याला दहशतवादी पकडतात.

ते त्याला हाल हाल करून मारण्यापूर्वी त्याची शेवटची इच्छा विचारतात.

कर्मचारी : मी एक साधासुधा कर्मचारी आहे हो. मला माझ्या बॉसशी बोलायचं आहे.

दहशतवादी चकित होतात. पण तरी ते त्याला फोन लावून देतात.

तो बिच्चारा कर्मचारी फोन लाऊडस्पीकरवर टाकतो.

कर्मचारी : हॅलो बॉस, मला दहशतवाद्यांनी पकडलंय. ते आता मला हाल हाल करू मारणारेत.

दहशतवादी मोठमोठ्याने हसू लागतात.

बॉस : अरेरे…पण उद्या ऑडिट आहे. शक्य असेल तर ये.

हे ऐकून,

दहशतवाद्यांना त्या कर्मचार्‍याची दया येते आणि ते त्याला चक्क सोडून देतात.