शुभकार्यास विलंब नको

बायको : वैताग आलाय नुसता या रोजच्या कटकटीने. बस्स झालं. आता घटस्फोट हवाय मला.

नवरा : हि घे कॅडबरी.

बायको : ह्म्म्म...समजूत काढताय?

नवरा : नाही, नाही. कुठलंही शुभकार्यास प्रारंभ करण्यापूर्वी आपल्यात गोड खाण्याची प्रथा आहे ना, म्हणून.

नियम कुणाला माहीत...???...???

एकदा दोन सरदारांच्या ट्रकची आमनेसामने धडक होते.

दोघेजण खाली उतरून भांडू लागतात.

पहिला सरदार : मी तुला हेडलाईट चालू करून पास दिला होता ना. दिसत नाही का तुला?

दूसरा सरदार : मी पण माझ्या ट्रकचे वायपर चालू करून “नाही, नाही” म्हणून इशारा दिला होता तुला.

लढवा शक्कल, बघा बायकोची अक्कल

नवरा बायकोत एकेदिवशी जोरदार भांडण होतं.

नवरा रागा-रागाने मेडिकलमध्ये जाऊन विषाची बाटली घेऊन येतो.

घरात येऊन बायकोसमोर ते बाटलीभर विष पितो.

परंतु,

नवरा काही मरत नाही, तर फक्त आजारी पडतो.

मग बायकोचा पारा चढतो.

ती म्हणते, “तुम्हाला हजारदा सांगितलं की कधी काही वस्तु विकत घेतली तर ती चांगली आहे का ते व्यवस्थित बघून घेत चला म्हणून. आता पैसेही गेले अन ज्या कामासाठी पैसे घालवले ते तर काही झालं नाही.”

अखेरचा हा तुला दंडवत

संधीसाधू

प्रोफेसर साठे वर्गात किचकट विषय शिकवत असतात.

(अर्थातच; विषय सोपा असतो, पण तो किचकट करून शिकवण्यात त्यांचा हात कोणी धरू शकत नसतं.)

ते मुलांना शिकवताना सारखे सारखे प्रश्न विचारत असतात.

ह्या मास्तराच्या अशा वागण्याने सगळी पोरं वैतागलेली असतात.

साठे मग एक अभिनव कल्पना अमलात आणण्याचं ठरवतात.

ते मुलांना म्हणतात, “हे बघा, जो कोणी माझ्या प्रश्नाचं उत्तर देईल, त्याला एक लेक्चर ऑफ घेता येईल.”

तेवढ्यात एक मुलगा हातातला पेन साठे सरांच्या दिशेने भिरकावतो.

साठे सर : कुणी फेकला रे पेन?

मुलगा : सर, मी. मी तुमच्या प्रश्नाचं उत्तर दिलं. आता मला एक लेक्चर ऑफ लावा पटकन.

वाचलो बुवा

संता एकदा रस्त्याने जात होता.

त्याच्या अंगावर विजेची तार पडते.

तो आता तडफडून तडफडून मरणार, तोच त्याच्या लक्षात येतं कि अरेच्चा; दोन दिवसांपासून गावात वीजच नाहीये.

मग तो उठून बसला, स्वत:शीच हसला आणि म्हणाला, “च्यायला, वीज गेलीय हे माझ्या वेळीच लक्षात आलं नसतं तर मेलो असतो. वाचलो बुवा.”

This Really Works…Diwali Special

नवरा ऑफिसमधून सुटल्यावर बायकोला एक मेसेज पाठवतो की, “मी घरी येईपर्यंत माझे सगळे कपडे धुवून ठेव आणि जेवण तयार करून ठेव.”

पण,

उत्तरादाखल बायकोचा काहीही मेसेज येत नाही.

मग नवरा पुन्हा एक मेसेज पाठवतो, “आज मला दिवाळीचा मस्त बोनस मिळालाय म्हणून आज येताना मी नवीन कार घेऊन येत आहे.”

बायकोचा लगेच मेसेज येतो, “अय्या...खरंच???”

नवरा त्याला उत्तर म्हणून मेसेज पाठवतो, “काही नाही. जास्त खुश नको होवूस. मला फक्त खात्री करायची होती की तुला माझा पहिला मेसेज मिळाला की नाही याची.”

वा रे सरदारजी...

दिवाळीत सरदारजीने नवीन दुचाकी घेतली.

दिवाळी संपल्यावर सरदार रोज ऑफिसला येण्याजाण्यासाठी दुचाकी वापरू लागला.

एके दिवशी ऑफिस संपल्यावर सरदार आपली दुचाकी ढकलत ढकलत घरी जाऊ लागला.

हे पाहून ऑफिसमधल्या सहकार्‍याने सरदारला विचारले, “क्यु सरदार भाई? गाडी को धक्का मारते हुए क्यु जा रहे हो? क्या हुवा इसे?”

सरदार : क्या करू? मै गाडी की चाबी घरपेही भूल आया.

सहकारी : तो आप सुबह गाडी लेके कैसे आए?

सरदार : कैसे मतलब? ऐसेही धक्का लगाते आया जी. 

पुणेरी फेरीवाला

फेरीवाला जरी असला तरी तो पुणेकर असल्यास...

एक फेरीवाला आपली चाकू-सूर्‍यांना धार लावायची सायकल घेऊन गल्लोगल्ली फिरत असतो.

फेरीवाला : धार लावणार...चाकू-सूर्‍यांना धार लावणार...ssss धारवाला......ssss

एक नागपूरकर नुकतेच पुण्यात राहायला आलेले असतात.

दुसर्‍याची टिंगल करण्याच्या आपल्या सवयीप्रमाणे ते धारवाल्याला म्हणतात, “काय रे, अकलेलापण धार लावून देतो का?”

पुणेरी फेरीवाला : हो, देतो की. जरा घेऊन या बरं तुमची अक्कल.

कल्पना करा...

संता : अरे, तू माझ्याकडून घेतलेले ६०००० रुपये कधी परत करणार आहेस?

बंता : हे तू मला का विचारतो आहेस? मी काय ज्योतिषी आहे का?

सिगारेट...आवडती / नावडती

बायको : मला ना सिगारेटचा खूप तिरस्कार आहे. मी तिला हातही लावू शकत नाही.

नवरा : हो मीसुद्धा सिगारेटचा खूप तिरस्कार करतो. म्हणूनच मी सिगारेट पेटवून पुर्णपणे राख होईपर्यंत फुकून फुकून जाळतो.

भिकार्‍याचं व्यावसायिक कौशल्य

एक भिकारी अगदी व्यावसायिकरित्या भीक मागत होता.

तो रेल्वेस्टेशनच्या बाहेर एक कटोरा घेऊन आणि एक बोर्ड लावून बसलेला होता.

त्या बोर्डवर लिहिले होते, “मी दिलेला शब्द पाळतो. कृपया मला जमेल तेवढी भीक द्यावी नाहीतर मी पुढच्या निवडणुकीत माझ्या सहकारी बांधवांसोबत कॉंग्रेसला मतदान करीन.”

हॉटेलमालकाची माफी

एकदा वेटरच्या हातून चुकून एका ग्राहकाच्या शर्टवर चहा सांडला आणि त्यामुळे तो ग्राहक जाम चिडला.

मालकाने त्या वेटरला चांगलेच झापले.

तरीही तो ग्राहक काही शांत होईना. मग तो मालकावरही तशाच प्रकारे भडकला.

मालक आपले पुणेरी.

वेटरला त्यांनी शांतपणे बोलावून घेतलं.

वेटरला आपल्या तिरसट आणि करड्या आवाजात म्हणाले, “हे बघ, हे फार मोठे शेठ आहेत. यापुढे ह्यांचा कुत्राजरी आपल्या हॉटेलात आला, तरी साक्षात हे साहेबच आलेत असं समजून ह्यांचा पाहुणचार करायचा. समजलं?”

खरा देशभक्त

पुण्यात एक नागपूरकर एका पुणेकराशी खरा देशभक्त कोण या विषयावर भांडत असतो.

तेवढ्यात तिथे नागपूरकरांच्या बाजूलाच राहणारे जोशीकाका येतात.

ते यांचं भांडण शांतपणे ऐकत असतात.

शेवटी नागपूरकर बोलता बोलता बोलून जातो की, “बरं बाबा तुम्ही पुणेकरच खरे देशभक्त. तुम्हालाच सगळ्या जगाची माहिती असते.”

आता आला का पुणेकराच्या इज्जतीचा सवाल?

जोशीकाका जरा पुढे होऊन म्हणतात, “अहो साठे कशाला निष्कारण वाद घालताय? तुम्हाला काय बक्षीस मिळणारेय? खरे देशभक्त तर हे नागपूरकर आहेत. म्हणून तर सकाळी संडासात इंग्लिश टॉयलेट सीटवर ते मस्तपैकी आपली भारतीय बैठक मारून बसतात.”

सत्यवादी बेवडा

एकदा एका बेवड्याला एक हवालदार समजावत असतो की दारू पिण्याने संसार कसा उध्वस्त होतो ते.

पण बेवडा मात्र याच्या उलट दारू पिण्याने संसार कसा टिकतो ते हवालदाराला सांगत होता.

हवालदार : मला सांग, तुला बायको महत्वाची वाटते की दारू?

बेवडा : (एक क्षणही विचार न करता) दारू.

हवालदार : का?

बेवडा : कारण, जेव्हा बायको मला मारते, तेव्हा दारू पिलेला असल्यानेच मला लागत नाही. म्हणजे साहजिकच मी तिच्यावर हात उगारत नाही, रागवत नाही आणि आमचा संसार टिकून राहतो. आलं लक्षात?

हुशार नव्हे स्मार्ट...बंड्या...!!!

एका शाळेचे मुख्याध्यापक स्वत:ला खूप (अति) शहाणे समजत असत.

ते एकदा दहावी “अ”मध्ये येऊन मुलांना म्हणतात, “मी आज तुमची परीक्षा घेणार आहे. बघूया कोण हुशार आहे तुमच्यापैकी.”

बंड्याला उभं राहायला सांगून त्याला विचारतात, “मला सांग बंड्या, गाढवा, जर आपल्या शाळेसमोर बॉम्ब दिसला तर तू काय करशील?”

बंड्या : मास्तर, मी जरा वेळ वाट बघीन. कुणी उचलून नेला तर ठीक, नाही तर तो उचलून मी तुमच्या केबिनमध्ये आणून ठेवीन.

पुणेरी पाहुणचार

एकदा साठेंकडे एक दूरचा पाहुणा अचानक येतो. महाशय येतात, बसतात, वेगवेगळ्या विषयांवर चर्चा चालू होते. तेवढ्यात चहा येतो.

पाहुणा गरम गरम चहाचा एक मस्त फुरका मारतो.

तेवढ्यात साठे पाहुण्याला विचारतात, “काय हो उपवास वगैरे धरता की नाही?”

पाहुणा : नाही हो. आपल्याला पोटभर दाबून जेवण लागतं. दिवसातून तीन वेळा.

साठे : बरं, बरं. आपण मांसाहारी की शाकाहारी?

पाहुणा मनातल्या मनात खुश होतो. त्याला वाटतं, आज मस्त मेजवानी मिळणार.

पटकन म्हणतो, “म्हणजे काय? चिकन-कोंबडी हा तर आपला न धरलेल्या उपवासाचा फराळ आहे फराळ.”

साठे : नाही. त्याचं काय आहे. हिने बनवलेल्या चहात माशी पडली होती. उगाच तुमचा उपवास मोडायला नको म्हणून विचारलं.

nOnStOp...

दोन बायकांना एका गुन्ह्यात १२ वर्षांचा तुरुंगवास होतो.

तुरुंगवास भोगून जेव्हा त्या जेलच्या बाहेर येतात,

तेव्हा

आपल्या घरी जाताना त्या म्हणतात, “चल, बाकी नंतर फोनवर बोलू.”

अण्णा हजारेंपासून सावधान !!!

अण्णा हजारेंनी भ्रष्टाचाराच्या विरोधात जेव्हा सरकारविरोधात आंदोलन छेडलं, तेव्हा भले-भले घाबरले. आता काहीतरी क्रांती वगैरे होणार म्हणून सगळ्यांच्या नजरा त्यांच्याकडे लागल्या.

यामुळं केवळ भ्रष्टाचारी, राजकारणी लोकच नव्हे तर चक्क एक चौथीचा विद्यार्थीपण घाबरला.

तो आपल्या वर्गमित्रांना म्हणाला, “अरे, कुणीतरी आवरा या अण्णांना. यांना नाही आवरलं तर आपल्या इतिहासाच्या पुस्तकात अजून एक धडा येईल.”

!!! गणपती बाप्पा मोरया, मंगलमूर्ती मोरया !!!

!!! गणपती बाप्पा मोरया, मंगलमूर्ती मोरया !!!

शेक्सपियरला ई-मेल

संता एकदा शेक्सपियरला ई-मेल पाठवतो.

त्याचा मित्र म्हणतो, “अरे मूर्खा शेक्सपियर तर मेलेलाय ना.”

संता : मग त्यात घाबरायचं काय एवढं? त्यानेही मला परत उत्तर नाही पाठवलेलं.

देशपांडेंचा रुग्ण

पु.ल. वाचून अनेकजण प्रेरित होतात.

त्यातलीच ही एक व्यक्ती.

या व्यक्तीचा एक पाय तुटतो. त्याला रुग्णालयात भरती केले जाते.

त्याच्या खाटेच्या बाजूला एक रुग्ण झोपलेला असतो. त्या रुग्णाचे दोन्ही पाय तुटलेले असतात.

ही व्यक्ती त्याला विचारते, “काय हो, तुम्हाला दोन बायका आहेत का?”

पैसे सुट्टे नाहीत...

संता एकदा केस कापायला जातो. अगदी निग्रोसारखे बारीक केस कापून येतो.

केस कापून आल्यावर त्याचा मित्र त्याला विचारतो, “तू केस एवढे बारीक करून का आलास?”

संता : काय करणार? वरचे तीन रुपये सुट्टेच नव्हते. मग न्हाव्याला म्हणालो, अजून तीन रुपयांचे काप.

संताचं भविष्य

संता एकदा ज्योतिषाला आपला हात दाखवतो आणि आपलं भविष्य विचारतो.

ज्योतिषी : ठीक आहे. मला तुझी कुंडली दाखव.

संता ज्योतिषाच्या हाती एक पुस्तक देतो.

ज्योतिषी त्या पुस्तकाचे समोरचे, मधले आणि सगळ्यात मागचे पान उघडून वाचतो.

मग संताला म्हणतो, “तुला एक मुलगा आहे आणि तू आताच ५ किलो गहू घेऊन आला आहेस.”

संता खुश होतो आणि म्हणतो, “काका, तुम्ही तर अंतर्यामी आहात.”

ज्योतिषी : “अरे गाढवा, पुढच्यावेळेस येताना रेशनकार्ड घरी ठेऊन ये आणि कुंडली आण.”

लपाछपी एक महागडा खेळ

जोशीकाकांची बायको त्यांना म्हणते, “चला आपण आज लपाछपी खेळुया.”

जोशीकाका एकदम दचकतात. आज कसं काय हिला खेळावसं वाटतंय म्हणून.

बायको : आधी राज्य तुमच्यावर. मी लपते, मग तुम्ही मला शोधा. मी तुम्ही मला शोधलंत तर आपण “बिग बझार”ला जावूयात.

जोशीकाका तिच्या या खेळकर बोलण्यातला “ट्विस्ट” ओळखतात.

मग ते म्हणतात, “ आणि जर तूच मला सापडली नाहीस तर?”

बायको : तर काय? मी लपायला थोडीच लांब माझ्या माहेरला जाणार आहे. इथेच तर दारामागे लपणार आहे.

हुशार कंडक्टर

बसथांब्यावर बस थांबते. त्यात दोन महिला चढतात.

बसमध्ये केवळ एकच सीट रिकामी असते.

दोन्ही महिला पटकन सीटजवळ जातात आणि आधी कुणी सीट धरलं म्हणून भांडू लागतात.

कंडक्टर या प्रकाराने वैतागतो.

कंडक्टर या सीटवर कोण बसणार याचा फैसला सुनावतो.

कंडक्टर : या सीटवर तुमच्यापैकी जी बाई जास्त वयाची असेल, तीच बसेल.

आणि...

ती सीट बसच्या शेवटच्या थांब्यापर्यंत रिकामीच राहते.

नवर्‍यांना पडणारा प्रश्न

बायको माहेरी गेल्यावर नुसते फोनवर फोन का करते?

कारण,

तिला नवर्‍याला सूचित करायचे असते की अजून त्याची साडेसाती संपलेली नाहीये. ती पुन्हा येणार आहे.

वा रे गुंगारे एक एक...

जर ऑलिम्पिकमध्ये गुंगारे मारण्याचा खेळ ठेवला असता ना, तर दरवर्षी सुवर्णपदक भारतातील बायकांनी नक्कीच मिळवलं असतं.

चतुर न्हाव्याच्या चांभारचौकश्या

एकदा कपिल सिब्बल आपले केस कापण्यासाठी एका सलूनमध्ये जातात.

न्हावी केस कापायला चालू करतो.

केस कापता-कापता तो कपिल सिब्बलना विचारतो, “साहेब, हा काळ्या पैशांचा मामला काय आहे?”

कपिल सिब्बल : तुला काय करायचंय? गप केसं कापायचं काम कर.

थोडा वेळ जातो. पुन्हा एकदा...

न्हावी : साहेब, हे स्विस बँकेचं काय लफडंय ओ?

कपिल सिब्बल : तू फक्त केस कापायचं काम कर. जास्त शहाणपणा दाखवू नकोस.

न्हावी थोडा वेळ शांतपणे केस कापतो. पुन्हा एकदा...

न्हावी : अहो साहेब, हे अण्णा आणि रामदेवबाबा तुमच्यावर भ्रष्टाचाराचे आरोप का करतात बरं?

कपिल सिब्बल (वैतागून) : का रे, तू माझी चौकशी घेतोस काय? तू काय त्या अण्णा-रामदेवबाबाचा एजंट आहेस का?

न्हावी : तसं नाही साहेब. त्याचं काय आहे, तुम्हाला असले प्रश्न विचारले की मग तुमच्या डोक्यावरचे केस उभे राहतात आणि मग ते कापायला सोप्पं जातं म्हणून विचारतोय.

आस्तिक की नास्तिक?

गुरुजी : बंडू, आस्तिक आणि नास्तिक यांच्यामधला फरक सांग पाहू.

बंडू : आस्तिक म्हणजे देव आहे यावर विश्वास ठेवणे आणि नास्तिक म्हणजे तसा विश्वास न ठेवणे.

गुरुजी  : बरं, मग आपल्या आजूबाजूला असलेल्या लोकांमध्ये आस्तिक आणि नास्तिक अशा तू पाहिलेल्या काही व्यक्तींची नावे उदाहरणादाखल सांग पाहू.

बंडू : नास्तिक म्हणजे शास्रज्ञ लोक जे विज्ञानावर विश्वास ठेवतात आणि आस्तिक म्हणजे तुम्ही, जे मी कुठल्याही प्रश्नाचं उत्तर दिलं की "अरे देवा, परमेश्वरा" असं सारखं-सारखं म्हणत असता.

पंतप्रधानांचा आपल्या सरकारवरचा विश्वास

पंतप्रधान मनमोहनसिंग एकदा मुंबईला पाहणी करण्यासाठी येतात.

त्यांना रस्त्यावर एक भिकारी भीक मागत बसलेला दिसतो.

ते त्याच्याजवळ जातात. साहेब बघून भिकारी १ रूपयाच्या ऐवजी त्यांना ५ रुपये मागतो. कारण पंतप्रधानाची काही तरी इज्जत असते की नाही.

भिकारी : पाच रुपये द्या साहेब, खूप भूक लागलेली आहे.

मनमोहन : ठीक आहे, हे घे. पण मला सांग, या देशात कोंग्रेसचं सरकार असूनसुद्धा फक्त ५ रुपयात जेवायला कुठे मिळतं?

खुशखबर ! खुशखबर ! खुशखबर !!!

गांधीजींच्या हरवलेल्या तीन माकडांचा नुकताच शोध लागला.

पहिलं माकड म्हणजे करुणानिधी = ज्याला दिसत नाही,

दुसरं माकड (हवं तर माकडीन म्हणा...काय म्हणायचं ते म्हणा शेवटी माकडाची जात ती माकडाचीच) म्हणजे ममता = जी कोणाचंच ऐकत नाही,

आणि

तिसरं माकड म्हणजे सोनिया = ज्या कधीच काहीच बोलत नाही.

आणि,

कहर म्हणजे,

या सर्वांचा मिलाफ असलेलं एक माकड म्हणजे मनमोहन = ज्यांना काही दिसत नाही, ज्यांना जनतेचा आवाज ऐकू येत नाही आणि जे काही बोलतही नाहीत.

आग्र्याहून सुटका

शिवाजी महाराज आग्र्याहून वेशांतर करून पेटार्‍यातून बादशहाच्या हातावर तुरी देऊन पळाले.

बादशहाच्या जेव्हा ही गोष्ट लक्षात येते, तेव्हा तो आपल्या सेनापतीला शिवाजी महाराजांच्या मागे पाठवतो.

खूप शोध घेऊनही शिवाजी महाराज त्याला सापडत नाहीत.

तो हतबल होऊन बादशहासमोर उभा राहतो.

बादशहा : हरामखोर, रिकाम्या हाताने का आलास परत? जाव, जाव,  शिवाजीको ढुंढके लाव.

वैतागलेला सेनापती : हुजूर, हम मुगल है, गुगल नही.

वाढदिवसाची पुणेरी भेट पाहिजे तुम्हाला?

पुणेकरांना कुणी काही विचारत सुटला तर त्याचा फार राग येतो.

जे काय विचारायचं ते सरळ आणि अगदी मोजकंच.

नाही तर...

अपssमान...

तर मग,

एकदा एका नागपूरकर शेजार्‍याने बायकोच्या वाढदिवसानिमित्ताने जोशीकाकांना विचारले,"अहो, आज माझ्या बायकोचा वाढदिवस आहे."

जोशी : मग मी काय करू?

शेजारी : मला सांगा, मी तिला तिच्या हृदयाला स्पर्श करेल अशी कोणती गोष्ट देऊ आज?

जोशी : (मनातल्या मनात - वाढदिवस ह्याच्या बायकोचा, साधं साजरा करायला बोलावणं नाही अन निघालाय फुकटचा सल्ला मागायला...नसता ताप डोक्याला.)

च्यायला मग सरळ गोळीच घाला की.

पुणेकराचा सल्ला

साठे सरांच्या बाजूला राहणार्‍या नागपूरकर पती-पत्नीत एकेदिवशी जोरदार भांडणे होतात.

तो शेजारचा माणूस दुसर्‍या दिवशी साठे सरांकडे येऊन म्हणतो, “अहो बघा ना. काय बायको आहे. काल आमच्यात भांडणं झाली आणि गेले तब्बल २४ तास ती माझ्याशी एक शब्दही बोलली नाहीये.”

साठे सर : अहो, मग हे मला काय सांगताय? गिनीज बुकवाल्यांकडे जाऊन त्यांना सांगा ना.

यापेक्षा वाईट ते काय असू शकतं?

तुम्ही जर सफरचंद खात असाल आणि त्यात एखादी अळी सापडली तर?

ठीक आहे हो, ती अळी जिवंत तशीच बाहेर काढून फेकून देता येईल...

पण...

यापेक्षा वाईट ते काय असू शकतं? जेव्हा ती अळी अर्धी खाऊन तुटलेली असेल तर...?

छी...sss

नवी पिढी

आजकालची पोरं फारच हुश्शार आहेत.

एकदा एका पोराला शाळा बदलावी लागली.

नवीन शाळेत गेल्यावर गुरुजींनी विचारलं, “काय रे, गण्या ना तू?”

पोरगा : हो.

गुरुजी : तुला लिहिता-वाचता येतं का?

पोरगा : लिहिता येतं, पण वाचायला नाही येत.

गुरुजी : मग या कागदावर तुझं नाव लिही पाहू.

पोरगा काहीतरी लिहितो आणि गुरुजींना दाखवतो.

गुरुजी कागदावरच वाचायचा प्रयत्न करतात. शेवटी त्याला विचारतात, “हे काय आहे? वाचून दाखव पाहू.”

पोरगा : गुरुजी, मला फक्त लिहिता येतं. वाचता येत नाही. मी अगोदरच सांगितलं होतं.

आरपार की आर या पार?

प्रोफेसर संक यांचं विज्ञानाचं लेक्चर चालू होतं.

दोन पोरं नेहमीप्रमाणे धिंगाणा घालताना सरांना सापडली.

प्रोफेसर : नालायकांनो, धिंगाणा घालायचाच असेल तर कॉलेजच्या बाहेर जाऊन घाला ना. काहीतरी शिकून मोठे व्हावयाचे म्हणून पाठवतात ना तुमचे आई-बाप इकडे? तुमच्या थोबाडाकडं बघून तरी वाटत नाही तुम्ही काहीतरी मोठं करून दाखवाल म्हणून.

आपले आई-बाप काढले म्हटल्यावर पोरं जाम उचकतात. ह्या मास्टरची टर कशी उडवायची ते ह्यांना माहीत असते.

पोरं सरांना म्हणतात, "ओ सर, तुम्ही आम्हाला "ढ" समजू नका. आम्ही ना आज एक शोध लावलाय."

प्रोफेसर : कोणता बरं? मास्तर शिकवीत असताना खिडकीतून बाहेर कसं बघायचं ते?

पोरं : नाही सर, पण भिंतीच्या त्या बाजूचं ह्या बाजूला उभं राहूनही आरपार बघता येतं आमच्या प्रयोगाने.

प्रोफेसर : अस्स...मग दाखवा बघू तुमचा प्रयोग.

पोरं : मग चला आमच्या बरोबर आपल्या कॉलेजच्या कंपाऊंडच्या भिंतीसमोर.

कॉलेजचं मैदान बरंच मोठं असल्याने कंपाऊंडची भिंत पण भली लांब. ह्या म्हातार्‍या सरांना ३००-४०० मीटरचं अर्ध-पाऊण मैदान फिरवून पोरं त्यांना एका ठिकाणी नेतात.

पोरं : (भिंतीला पाडलेल्या एका भोकाकडे बोट दाखवीत) हा बघा आमचा शोध. इकडून पाहिलं की पलीकडच सगळं दिसतं...असं म्हणून पोरं पळून जातात...आणि मास्तर आपणच ह्यांना शोधाची आयडिया देऊन आपल्या पायावर कुर्‍हाड मारली म्हणून स्वत:लाच दोष देत निघून जातात.

आशीर्वाद

बायको : अहो, मी जर हरवले तर तुम्ही काय कराल?

नवरा : उद्याच्या पेपरात जाहिरात देईन आणि त्यात तुझ्यासाठी आशीर्वाद लिहीन, "जिथे कुठे असशील तिथे सुखात रहा."

Free चा जमाना की मुलींचा...

एक मुलगी शाम्पु आणायला दुकानात जाते.

दुकानदार शाम्पुची बाटली देतो.

ती मुलगी दुकानदाराला पैसे देते आणि म्हणते, “यावर हे जे फ्री आहे ना ते पण द्या ना.”

दुकानदार : यावर काहीही फ्री नाहीये.

मुलगी : खोटं बोलू नका. यावर एवढं मोठ्ठ्या अक्षरात लिहिलंय, “Dandruff FREE.”