दोन गंडलेले सरदार

पहिला सरदार : तुझा फोन नंबर सांग.

दूसरा सरदार : त्या टेलिफोन डिरेक्टरीत बघ.

पहिला सरदार : तुझं नाव सांग.

दूसरा सरदार : अरे मूर्खा, त्या डिरेक्टरीतच आहे माझ्या फोन नंबरसमोर.

पुणेकराच्या वाटेला जाता?

दोन नागपूरकर एकदा एका पुणेकराच्या घरासमोरून जाताना आपापसांत पुटपुटतात, “आपलं नागपूर म्हणजे कसं सुटसुटीत आणि चकाचक. इथं राव गटाराचा केवढा वास येतोय. साधं फिनेल नाही टाकता येत ह्या लोकांना.”

तेवढ्यात जोशी हे ऐकतात आणि आता...

जोशी : का हो? तुम्हाला कसं कळलं वास येतोय ते?

नागपूरकर : नाकाने.

जोशी : हो का? अरे हुकलेल्या, मग आधी थोबाड वर करून स्वत:च्या नाकात फिनेल मार.

का झोपू शकत नाही???

साठे सर वर्गात शिकवत असतात.

एका मुलाचे डोळे झाकपाक झाकपाक करीत मिणमिणत्या मेणबत्तीप्रमाणे त्यांच्याकडे बघत असतात.

साठे सर (त्या मुलाला) : का रे? झोपतोस? माझ्या लेक्चरला तू झोपू शकत नाहीस.

विद्यार्थी : झोपू शकतो सर. तुम्ही फक्त जोरा-जोरात ओरडून शिकवू नका.

सरदार आणि वाघ

सरदारजीला एकदा प्राणिसंग्रहालयात नोकरी मिळते.

सरदार एके दिवशी वाघाच्या पिंजर्‍याला कुलूपच लावत नाही. तसाच मोकळा सोडून येतो.

तिथल्या अधिकार्‍याला हे समजतं तेव्हा तो सरदारला विचारतो, “का रे, तुला एवढं कळत नाही का? कुलूप का नाही लावलंस?”

सरदार : अहो साहेब, एवढ्या हिंस्र प्राण्याला कोण कशाला चोरी करून नेईल?

काळजी

नवरा सकाळी सकाळी बगीच्यात उन्हाळा जाऊन मस्त पेपर वाचत बसलेला असतो.

बायको चहा आणून समोर येऊन बसते.

बायको : अहो, काल मी डॉक्टरांकडे गेले होते.

नवरा (जरा वैतागून) : अच्छा, कसे आहेत आपले डॉक्टर? तब्येत वगैरे बरी आहे ना त्यांची?

डरपोक??? छे...छे...!!!

बायको माहेराहून आल्यावर नवरा बायकोला ती माहेरी गेल्यावर घडलेली घटना सांगतो.

नवरा : अगं, परवादिवशी काय झाले माहितीये? आपल्याकडे चोर आले होते. चांगले ३-४ जण होते. मी एकटा. त्यांनी मला धरले आणि खूप मारले.

बायको : मग तुम्ही आरडा-ओरडा नाही केलात?

नवरा : छे, छे...बायकांसारखा आरडा-ओरडा करायला मी काय डरपोक नाहीये.

गावचं हॉटेल

एका बँकेचा मॅनेजर एका दुर्गम गावात बँकेच्या कामानिमित्त जातो.

तिथं राहायला बँकेचे क्वार्टर नसल्याने एका हॉटेलात जातो.

मालक त्याला खोली दाखवून देतो.

मग मालक विचारतो, “साहेब, तुम्हाला सकाळी पाच वाजता उठवायला सांगू का नोकराला?”

साहेब : नको, नको. इतक्या लवकर नको. मीचा सकाळी सहा वाजता उठतो.

मालक : मग कृपा करून नोकराला उठवाल का?

जरा सांगा या सरदारला...

एक सरदार स्वारगेटला बससाठी थांबला होता.

बराच वेळ झाला तरी हडपसरची बस काही येईना म्हणून तो वैतागला होता.

बसस्टॉपवर उभ्या असलेल्या दुसर्‍या एका प्रवाशाला त्याने विचारले, “ओ, हडपसरला किती नंबरची बस जाते?”

प्रवाशी : २०७

सरदार : अरे बापरे. मी इथे नवखा आहे. मला कृपया करून सांगाल का, की सकाळपासून आतापर्यंत किती बस गेल्या आहेत?

अशिक्षित दरोडेखोर

एकदा चार दरोडेखोर एका बँकेत दरोडा टाकतात.

ते तिजोरी फोडतात आणि त्यांच्या हाती खूप सारी नोटांची बंडले लागतात.

एक दरोडेखोर तिथेच बँक मॅनेजरच्या डोक्यावर पिस्तूल ठेवून म्हणतो, “नीट मोज किती आहेत ते.”

दूसरा दरोडेखोर त्याला ओरडतो, “ए, चल. ही काय वेळ आहे का नोटा मोजत बसायची?”

पहिला : तुम्ही नंतर भांडणं करताल?

दूसरा : अरे, त्यात काय एवढं? उद्या पेपरात छापून येईलच की.

सरदारचा जन्मदिवस

सरदार एका कंपनीत मुलाखत द्यायला जातो.

मुलाखतकार : तुमची जन्मतारीख काय?

सरदार : २६ जानेवारी.

मुलाखतकार : वर्ष कोणतं?

सरदार : कोणतं काय? दरवर्षीच.

Bond…or...Parol ???

कॉलेजमधून प्लेसमेंट झालेल्या विद्यार्थ्यांकडून कामावर रुजू होताना बॉन्डवर सही घेतली जाते.

असाच एक विद्यार्थी एका नामांकित कंपनीत दोन वर्षे काम करून दुसर्‍या कंपनीत मुलाखतीला जातो.

मॅनेजर : तुम्ही पहिल्या कंपनीत तब्बल दोन वर्षे काम केलं आणि आता अशी कोणती गोष्ट घडली की तुम्ही कंपनी सोडली.

विद्यार्थी : अहो काय करू? वर्षभर सोडायची सोडायची म्हणत होतो. शेवटी आता ५० हजार भरून पॅरोलवर सुटून आलोय.

सेल्समन...बाप रे बाप.

एक सेल्समन पुण्यातल्या एका उद्योगपतीच्या ऑफिसात फोन लावतो.

सेल्समन : नमस्कार, साहेब आहेत का?

उद्योगपती स्वत: फोन उचलतात. पण त्यांना संशय येतो की हा तोच एकदा भेटलेला आणि चिकटूगिरी करणारा दिसतोय.

उद्योगपती : तुम्ही सेल्समन आहात, टेलिफोन बिलवाले आहात की साहेबांचे कुणी मित्र वगैरे आहात?

सेल्समन चलाखी करण्याचा प्रयत्न करतो.

सेल्समन : तीनही.

उद्योगपती : बरं.......ते जरा मीटिंगमध्ये आहेत, बाहेरगावी गेले आहेत आणि प्रत्यक्षात येऊनच भेट घ्या.

सैनिक का बनायचं?

मराठा बटालियनमधल्या दोन शूर जवानांचा हा संवाद.

पहिला जवान दुसर्‍याला : तू सैन्यात का आलास?

दूसरा जवान : कारण मी अनाथ आहे आणि मला युद्ध आवडतं. पण तू विवाहित असताना का आलास सैन्यात?

पहिला जवान : कारण मला शांतता हवी होती म्हणून.