रजनी

एकदा बास्केटबॉलचा एक खेळाडू रजनीकांतला म्हणतो, “मी बास्केटबॉल हाताच्या एका बोटावर दोन तास गोल फिरवू शकतो. तुला येतं का?”

रजनीकांत : यन्ना रास्कला, माइंड इट. तुला काय वाटतं, ही पृथ्वी काय मनाने गोलगोल फिरते?

योग्यवेळी योग्य माणूस भेटतो तेव्हा

रुग्ण : डॉक्टरसाहेब, मी खूप आजारी आहे हो. इतका की मला आता मरायचं आहे डॉक्टरसाहेब.

डॉक्टर : काही काळजी करू नका. तुम्ही योग्य ठिकाणी आलात.

दारुड्याचं आव्हान

एक दारुड्या गटारी अमावास्येला फुल्ल टाईट होऊन रस्त्याच्या कडेकडेने हलत-डुलत चालला होता.

दारूच्या नशेत तो काहीही बरळायचा.

तो असाच म्हणतो, “च्यायला मला दारूला कुणी बंदी घातली या महाराष्ट्रात, तर मी महाराष्ट्र त्या अरबी का फिरबी समुद्रात बुडवीन.”

त्याचं हे असलं वागणं पाहून तिथून जाणार्‍या एका हवालदाराने त्याला हटकलं.

हवालदार :  ए, आधी स्वत:ला सांभाळ. कुणी ऐकलं तर मरेस्तोवर मार खाशील.

दारुड्या : का म्हणून? मला दारू प्यायला बंदी घातली तर अख्खा महाराष्ट्र गणपतीसारखा तीनवेळा पाण्यात बुडवून विसर्जन करीन.

हवालदार : काय येडा समजलास मला. दारू पिऊन काहीही बरळू नकोस. फटाके फोडू का?

दारुड्या : मी दारू प्यायलोय? बरं, मग उद्या सकाळी फेकतो त्याला, या दारूची शप्पथ.

हवालदार : तसं मला लिहून दे. उद्या उतरल्यावर नाही म्हणशील.

दारुड्या तसं लिहून देतो की, हवालदार श्री. चंद्रकांत पावट्याला दिलेल्या वचनाप्रमाणे मी अख्खा महाराष्ट्र अरबी समुद्रात फेकीन. तसे नाही केल्यास मी दारू पिऊन रस्त्यावर गोंधळ घालण्यासाठी जी काही शिक्षा असेल ती भोगण्यास पात्र राहीन.

दुसर्‍या दिवशी हवालदार त्याला इन्स्पेक्टरच्या पुढे उभा करतो आणि रात्री झालेली हकीकत सांगतो.

इन्स्पेक्टर : काय रे? जीभ जास्त वळवळते काय तुझी? चल आता फेक बघू महाराष्ट्र त्या अरबी समुद्रात.

दारुड्या : ठीक आहे साहेब, आत्ता फेकतो. फक्त तो उचलून माझ्या खांद्यावर ठेवा तुम्ही.

आत्मक्लेश

महा(न)राष्ट्राच्या उपमुख्यमंत्र्यांनी आत्मक्लेश म्हणून कराडला स्व.मा.मुख्यमंत्री यशवंतराव चव्हाणांच्या समाधीसमोर उपोषण सुरू केले.

त्यांनी दिवसभर उपोषण तर केले. पण संध्याकाळी मात्र त्यांना भुकेने राहवेना.

जसजशी संध्याकाळ होऊ लागली तसे ते आजूबाजूच्या मंडळींना एकच प्रश्न विचारू लागले, “सूर्यास्त झाला का?”

बाजूची मंडळी : नाही अजून.

पुन्हा थोड्या वेळाने..."सूर्यास्त झाला का?”

“नाही अजून.”

पुन्हा थोड्या वेळाने..."सूर्यास्त झाला का?”

“नाही अजून.”

“च्यायला, अवघडंच झालं. लवकर सूर्यास्त नाय झाला तर सूर्याबरोबर माझापण अस्त व्हायचा.”

हाजमोला...

एक भिकारी एका पुणेकराकडे भीक मागायला येतो.

भिकारी भलताच प्रामाणिक असतो.

भिकारी : साहेब, आपल्या शेजार्‍याने मला पोटभर जेवू घातलंय. तुम्हीही काहीतरी खाऊ घाला ना.

पुणेकर : हा घे, हाजमोला.

होश मे आओ...

एक आजारी पती रुग्णालयात उपचार घेत असतो.

औषधाच्या जास्त मात्रेमुळे त्याला गाढ झोप लागते.

अचानक झोपेतून जागा होऊन तो म्हणतो, “मी कुठे आहे? स्वर्गात तर नाही ना?”

तेवढ्यात बाजूला बसलेली बायको म्हणते, “नाही ओ. मी अजून आहे तुमच्याबरोबर.”

कला

एकदा एक नवीन नाटककार नाटक लिहितो, त्याचं दिग्दर्शन करतो आणि ते बर्‍यापैकी चालतं.

एकेदिवशी मोठ्या अभिमानाने तो आपल्या आईला आपलं पहिलं नाटक दाखवायला घेऊन जातो.

त्याची आई ते नाटक पाहते आणि नाटक संपल्यावर आपल्या मुलाला विचारते, “हेच का ते नाटक ज्यासाठी तुला रोज १०० रुपये मिळतात?”

नाटककार : हो आई.

आई : अरे वा, म्हणजे तुला लोकांना मूर्खात काढण्याची कला चांगलीच जमली की.

चालू चोर

एकदा एक चोर मोटारसायकल चोरीच्या गुन्ह्यात सापडतो.

त्याला पोलीस कोर्टात हजर करतात.

पण त्याचा गुन्हा काही सिद्ध होत नाही.

न्यायाधीश : हे बघ, पुराव्याअभावी तुझ्यावरील आरोप सिद्ध होत नाहीत, तेव्हा तुझी निर्दोष मुक्तता केली जात आहे.

चोर : आभारी आहे न्यायाधीश महाराज. पण आता ती स्कूटर माझी झाली ना?

विनम्र पुणेकर?

एक आजोबा देवळात देवाच्या दर्शनासाठी जातात.

आपली छत्री ते तेथील झाडाखाली ठेवून देवदर्शन करून येतात.

परतताना त्यांना दिसते की एक व्यक्ती त्यांची छत्री घेऊन जात आहे.

आजोबा त्या व्यक्तीला विचारतात, “का हो, तुमचंच नाव साठे आहे का?”

व्यक्ती : नाही. का?

आजोबा : त्याचं काय आहे? तुम्ही जी छत्री घेऊन जात आहात ती साठेंची आहे आणि ते नाव धारण करणारे सद्गृहस्थ मीच आहे.

                       तेव्हा ही छत्री तोंडातून एकही अक्षर न उच्चारता माझ्या स्वाधीन करावी व येथून आपल्या घरी मार्गस्थ व्हावे. पुन्हा अशी हरकत केल्यास असा अपमान केला जाईल की तोंड लपवण्यासाठी एक छत्री घेऊन फिरावे लागेल.

सरदार का पुत्तर

एकदा एका माणसाने एका सरदारला पत्र लिहिलं.

त्यात लिहिलेलं होतं की “जर तू हुशार असशील तर १०० रुपये खालील पत्त्यावर पाठव. जर तू जास्त हुशार असशील तर ३०० रुपये पाठव आणि जर तू खूपच हुशार असशील तर ६०० रुपये पाठव.”

सरदारने मात्र त्या माणसाला १००० रुपयांची नोट पाठवली. त्या पत्रात सरदारने लिहिले की “मी सगळ्यांचा बाप आहे. मी अतिशहाणा आहे.”

दगाबाज चेहरे

वेड्यांच्या इस्पितळातील हे संभाषण...

एक कैदी (दुसर्‍यास) : एकसारखे दिसणारे चेहरे कधी दगा देतील सांगता येत नाही. एकदा एकजण मला अमिताभ बच्चन समजला.

दूसरा कैदी : अरे हो ना. मलापण एकदा एकजण राहुल गांधी समजला.

हे संभाषण ऐकत असलेला तिसरा कैदी : अरे हे तर काहीच नाही. मी जेव्हा या जेलमध्ये तिसर्‍यांदा आलो ना, तेव्हा जेलर म्हणाला...अरे देवा, तू पुन्हा आलास?

ईथपर्यंत कसे आलात?

एका मोठ्या राजकीय नेत्याचे विमान अपघातात निधन होते.

काही दिवसांनी एका समाजसेवकाचे राज्य परिवहन महामंडळाच्या बसच्या धडकेने निधन होते.

हे दोघे स्वर्गात भेटतात.

राजकीय नेता : या या. आपल्यासारख्या समाजसेवकाची इथेही खूप गरज आहे. पण आपल्याला यायला एवढा उशीर का झाला?

समाजसेवक : त्याचं काय आहे...तुम्ही विमानाने आलात आणि आम्ही राज्य परिवहन महामंडळाच्या बसने.