बस्स दोन मिनिटं

एकदा एक भिकारी त्याच्या लहान मुलाला घेऊन सोसायटीत भीक मागायला गेला.

भिकारी : (एका महिलेला) काहीतरी भीक द्या माई. दोन दिवसांपासून उपाशी आहे.

महिला : थांबा हं...दोन मिनिटात आलेच.

आणि ती महिला काहीतरी आणण्यासाठी घरात जाते.

भिकार्‍याचा लहान मुलगा : पप्पा, त्या काकू मॅगी आणायला तर गेल्या नसतील ना?

भिकारी : हो रे बाळा, असू शकतं. भागो...

कुणाला चरबी आलीय रे...

एकदा यमलोकात यमदेव निवांत बसले होते.

तेवढ्यात दरवाजावर टकटक असा आवाज झाला.

यमदेवांनी दार उघडलं तर एक मनुष्य समोर उभा होता. पण क्षणात तो गायब झाला.

यमदेवांनी दार लावलं आणि पुन्हा निद्रिस्त झाले.

पुन्हा त्यांनी दार उघडलं आणि पुन्हा तो मनुष्य समोर उभा. पण पुन्हा तो क्षणात गायब झाला.

असं ३-४ वेळा घडलं.

मग यमदेव वैतागले आणि तो दिसताच त्यावर जोरात ओरडले, “काय रे, लय चरबी आली का तुला? माझ्याशी पंगा घेतोस?”

मनुष्य : नाही देवा. मी तर पृथ्वीवर वेंटिलेटरवर आहे. ते नालायक डॉक्टर तुमची चेष्टा करतायत.

बलसागर भारत होवो, विश्वात शोभुनी राहो

|| बलसागर भारत होवो, विश्वात शोभुनी राहो ||

हे कंकण करि बांधियले, जनसेवे जीवन दिधले

राष्ट्रार्थ प्राण हे उरले, मी सिद्ध मरायाला हो

वैभवी देश चढवीन, सर्वस्व त्यास अर्पीन

तिमीर घोर संहारीन, या बंधु सहाय्याला हो

हातांत हात घेऊन, हृदयास हृदय जोडून

ऐक्याचा मंत्र जपून, या कार्य करायाला हो

करि दिव्य पताका घेऊ, प्रिय भारतगीते गाऊ

विश्वास पराक्रम दावू, ही माय निजपदा लाहो

या उठा करू हो शर्थ, संपादु दिव्य पुरुषार्थ

हे जीवन ना तरि व्यर्थ, भाग्यसूर्य तळपत राहो

ही माय थोर होईल, वैभवे दिव्य शोभेल

जगतास शांति देईल, तो सोन्याचा दिन येवो

|| बलसागर भारत होवो, विश्वात शोभुनी राहो ||

|| वंदे मातरम, भारतमाता की जय ||

By PWD...

लाड

पुण्यात भलते लाड चालत नाहीत.

एक मुलगा बाबांना म्हणतो, “बाबा, बाबा, मला ब्लॅकबेरी नाहीतर अॅपल पाहिजे."

बाबा : नालायका, फणस आणलाय तो संपव आधी.

विठ्ठलाला साकडे

आपल्या महाराष्ट्रात आणि देशात मुबलक पाऊस पडावा आणि शेतकरी जगावा, देशाची भरभराट व्हावी म्हणून एका गावाच्या समस्त गावकर्‍यांनी विठुरायाला साकडं घालायचं ठरवलं.

त्यासाठी गावातील विठुरायाच्या मंदिरातील पुजार्‍याने तयारी केली.

प्रार्थनेचा दिवस उजाडला.

सगळे गावकरी जमा झाले.

प्रार्थना म्हटली गेली.

आणि पुजार्‍याने सर्वांसमोर निवेदन केलं की,”प्रार्थना झालीच पण यातून एक गोष्ट पण समजली की आपला सर्वांचा माऊलींवर किती विश्वास आहे ते...माझ्याशिवाय तुमच्यापैकी कुणीही छत्री घेऊन आला नाही.”

बजरंगी भाईजान

जर सलमान खानऐवजी भारतातली काही लोकं मुन्नीला सोडायला पाकिस्तानात गेली असती तर...

१. केजरीवाल गेले असते तर त्यांच्याबरोबर ते ६ कॅमेरामन आणि ४ वार्ताहरांना घेऊन गेले असते शिवाय सीमेवर पाकिस्तानी फौजेसमोर धरणे धरून बसले असते.

२. मोदी गेले असते तर मुन्नीला घेऊन चीन, बांग्लादेश, भुतान, नेपाळ, रशिया, जपान, अफगाणिस्तान आणि मग पाकिस्तानला गेले असते. मग मुन्नी आईकडे पोचल्यावर म्हणाली असती, “मित्रो, मै आ गई|”

३.  राहुल गांधी गेले असते तर मुन्नीला म्हणाले असते, “माझ्या हाताची करंगळी पकडून चल नाहीतर हरवशील.”

४. रॉबर्ट वाड्रा गेले असते तर पाकिस्तान पुन्हा एकदा भारताचा भाग झाला असता.

५. अर्णब गोस्वामी गेले असते तर अर्धे पाकिस्तानी मुके आणि अर्धे बहिरे झाले असते.

येडा सरदार

एक सरदार त्याच्या मित्रासाठी झोपेचं औषध घ्यायला डॉक्टरांकडे जातो.

डॉक्टर : एक काम करा. हे घ्या औषध. आता एक पन्नास पैशांचं नाणं घ्या आणि त्यावर मावेल एवढं औषध आज रात्री त्याला द्या.

दुसर्‍या दिवशी सरदार घाबरत घाबरत डॉक्टरकडे आला.

डॉक्टर : काय झालं पाजी?

सरदार : काय सांगू डॉक्टर? रात्री मित्राला औषध दिलं पण त्याने तो कायमचाच झोपला.

डॉक्टर : मी सांगितलं तेवढं औषध नक्की दिलं होतंत ना?

सरदार : हो. फक्त पन्नास पैशांचं नाणं नव्हतं म्हणून मी पाच पैशांच्या नाण्याने त्याला १० वेळा ते दिलं.

प्रामाणिक पुणेकर(ही) असतात बरं का...

पुण्यातील एका देशी दारूच्या दुकानाबाहेर एक बोर्ड लावलेला होता.

“आमच्याइथे दारू पिणारा आयुष्यात हमखास लखपती होतोच होतो. *”

*...जर तो आधी करोडपती असेल तर.

सूचना : वरील बोर्ड नीट वाचा, भिकार्‍यासारखे १० वेळा आम्ही कधी लखपती होणार म्हणून विचारायला येऊ नये. अपमान करण्यात येईल.

भागदौड भरी जिंदगी

आम्ही पण लहानपणी श्रीकृष्णासारखे सुंदर होतो,

पण

आयुष्याच्या पळापळीत,

आमचा पार भैरोबा झालाय...

दोघांचही ऐका, लोकशाही आहे.

केजरीवाल म्हणतात, “दिल्ली पोलिसांना आमच्या हाताखाली द्या, कसे सुधारतो त्यांना बघा फक्त.”

आणि,

दुसरीकडे, दिल्ली पोलिसांचंपण केजरीवालांबद्दल हेच मत आहे.

आता भीती कुणाची कशाला?

बायको : अहो, इकडे तोंड करून झोपा ना. मला फार भीती वाटतेय.

नवरा : वा गं बाई. तुला फक्त स्वत:चीच काळजी. मग भले घाबरून माझा जीव गेला तरी चालेल, हो ना?

अरे छोड दो ये nonsense बाते...

एक बेवडा रात्रीचा रस्त्याने झिंगत चाललेला असतो.

तिथून एक पोलिस चाललेला असतो.

पोलिस : ए, इकडं ये.

बेवडा : काय साहेब? मी पिलेला असलो तरी शुद्धीवर आहे बरं का. हां...

पोलिस : मग एवढा शहाणा आहेस तर कशाला पितोस ती दारू? त्यापेक्षा दूध पी. किमान ताकद तरी येईल अंगात. काय अवस्था करून घेतलीये रे स्वत:ची...

बेवडा : ओ साहेब, कुणी सांगितलं की दूध पिऊन ताकद येते म्हणून. दूध पिऊन तुम्ही ती समोरची भिंत हलवू शकता का?

पोलिस : नाही बाबा.

बेवडा : हां...पण दारू पिल्यावर ती भिंत स्वत:हून कशी थरथर कापते बघा एकदा.

वजन कसं कमी कराल?

वजन कसं कमी कराल?

सोप्पं आहे.

एक सोप्पा व्यायाम करायचा.

तो असा की तोंड पहिल्यांदा डावीकडे वळवायचं मग उजवीकडे.

हा व्यायाम जेव्हा कुणी तुम्हाला काही खायला देईल, तेव्हा पुन्हा पुन्हा करायचा.

इतर वेळी नाही केलात तरी चालेल हं...

कह्याला काव काव करून कावत्यात कायनू?

एकदा एका कोकिळेने एका कावळ्याला विचारले...

“ए कावळ्या, तू अजून लग्न का नाही केलेस?”

कावळा : लग्न न करताच कावळ्याच्या आयुष्यात एवढी काव काव आहे, मग नंतर तर कित्ती असेल म्हणून.

अतिआदर...

आम्ही इंजिनियरिंगला असताना पेपर रिकामा ठेवायचो कारण,

आपल्या आ.मास्तरांना असं वाटायला नको की,

.

.

.

“बघा, पोरं कशी उत्तरं देतायत आम्हाला.”

सहानुभूती? ठेव तुझ्याकडेच...

एक बेवडा नेहमीप्रमाणे डुलत घरी येतो.

बायको : जो माणूस रोज निर्लज्जासारखा दारू पिऊन घरी येतो, त्याच्याबद्दल माझ्या मनात बिलकुल सहानुभूती नाहीये, समजलं?

बेवडा : ए चल हट...ज्याला रोज दारू मिळते ना, त्याला तुझ्या सहानुभूतीची गरजच नाहीये, समजलं?